Dag 8: Van Yosemite terug naar San Francisco
Wat zullen de kinderen morgenochtend blij zijn om uit te mogen slapen! Hi, hi, een beetje gemeen gegniffeld van mij, maar om alles te doen wat we wilden vandaag moesten we toch echt weer vroeg uit de veren. En 7 uur is heel vroeg voor mijn reisgenoten! Ik ben een ontzettend ochtendmens, een kwaliteit, die kennelijk niet erfelijk is, of ze moeten alle drie Rick's genen hebben, wat dat betreft.
Maar goed, na veel protest en gemor zaten we om kwart over 8 bepakt en bezakt in de auto. De Yosemite View Lodge was een goede keuze voor een hotel buiten het park. Natuurlijk hadden we liever in het park gelogeerd, maar dat was allemaal al lang vol tegen de tijd, dat ik me bedacht, dat een vakantie in Californie wel leuk zou zijn.
Onze eerste stop van de dag was Tuolumne Grove, een van de drie bossen met Sequoia bomen in Yosemite. We wilden eigenlijk naar Mariposa Grove, de grootste en bekendste, maar daar ontbrak ons de tijd voor. Tuolumne Grove is de op een na grootste en laat een stel gigantische bomen zien! Ook kun je door de tunnel tree lopen al is die sequoia al lang geleden omgevallen.
Het bos ligt op ongeveer 2500 meter hoogte en het was er flink wat koeler, dan in Yosemite Valley. De wandeling nam in zijn geheel zo'n anderhalf uur in beslag, eerst naar beneden en dan naar boven klimmen, wat voor Saskia wat te veel was (ze was ook moe na de korte nachten natuurlijk). Dus heb ik haar maar op mijn rug genomen op de terugweg.
Kai en Katja waren helemaal idolaat van een paar heel kleine grondeekhoorntjes, die helemaal niet bang van mensen waren.
En natuurlijk kwamen we ook hier weer Nederlanders tegen! Werkelijk onvoorstelbaar hoe vaak we deze vakantie die taal hebben gehoord!
Om kwart over 10 waren we terug bij de auto en besloten, dat we nog tijd hadden om de 39 mijl door de bergen naar Tuolumne Meadows te rijden. Ik wilde nl. niet in de Sierra Nevada geweest zijn, zonder bergen met sneeuw te zien.
Die kregen we al na een mijl of 10 in zicht, maar als je naar Yosemite gaat moet je gewoon de Tioga Road rijden! De vergezichten zijn adembenemend, de Redwood wouden eindeloos mooi en je komt langs het Tenaya meer, wat een prachtig bergmeer is. Als kroon op dat alles komt Tuolumne Meadows, alpenweides die op bijna 3000 meter liggen. Deze weides zijn bezaaid met bloemen en hebben uitzicht op de besneeuwde pieken van de hoge Sierra Nevada bergen.
We kwamen precies met lunchtijd aan, dus we kochten een lunch (hamburger, hot dogs of chili) bij het enige restaurantje daar. Het was een heel interessante ervaring, want de meeste mensen daar waren doorgewinterde trekkers. Mensen, die met hun tentje op de rug en een minimum aan benodigdheden dagenlang in de wildernis doorbrengen.
Op de rotsen rond de weides zagen we vele bergbeklimmers hun weg naar boven banen. Bij het restaurant zagen we ook een beestje dat op een marmot lijkt, maar ook een soort grondeekhoorn bleek te zijn. Kortom, deze stop hadden we niet willen missen!
Helaas hebben we in Yosemite geen beer gezien (hoewel ik er op onze wandelingen geen had willen tegenkomen!), maar wel een heel stel herten, ook mannetjes, een ervan gisteren in Curry Village en zeker 3 soorten eekhoorns, die wij aan de oostkust niet kennen.
Na zoveel mogelijk van al het natuurschoon om ons heen genoten te hebben (ik heb mijn teen nog in het Tenaya meer gestoken om te zien hoe koud het was), was het toch echt tijd om weer naar het westen richting de kust te rijden.
De weg terug naar San Francisco leidde ons nogmaals door de eindeloze fruitboomgaarden (er worden kersen, abrikozen, perziken, aardbeien en nog meer verkocht en verbouwd). Ook kwamen we langs een van de grootste velden met windmolens, die we ooit hadden gezien! Echt honderden windmolens boven op de heuvels!
Al mijlen voor San Francisco merkten we, dat we in Washington dan wel slecht verkeer hebben, maar dat het er hier ook om kan spannen! Gelukkig was dat drukke verkeer altijd in de tegenovergestelde richting van ons, zodat we rond 18 uur weer bij het Courtyard by Marriott Fisherman's Wharf aankwamen. Het voelde als een thuiskomst, tenslotte waren we hier pas nog, we werden ook hartelijk terug ontvangen!
We hadden al besloten nogmaals bij Neptune's te gaan eten, net als de eerste avond, dus na even opfrissen liepen we die richting op. Onderweg viel het mij op, dat er nu nog meer daklozen zaten te bedelen, dan vorige week! Een bedelaar had wel een heel bijzondere manier van geld vragen: hij verstopt zich achter een paar grote takken en probeert voorbijgangers zo te laten schrikken. Vorige week had ik hem door, maar vandaag was ik zo in gesprek, dat ik enorm schrok! Hij heeft aan ons geen geld verdiend, maar zo te zien aan zijn publiek zal hij het best goed gedaan hebben wat geld betreft.
Bij Neptune's moesten we even op een tafel wachten en keken we naar een straatartiest, die zichzelf in allerlei bochten wrong en uiteindelijk zelfs in een kleine doos. Toen die voorstelling klaar was, was de tafel er ook. We hadden prachtig uitzicht op de zonsondergang en Alcatraz.
Na het eten stopten we nogmaals bij de oorbellen winkel en kocht ik een paar "wraps", die om je oor wikkelen.
Dit blijft een fantastische stad, te koud voor mij in de zomer, maar ook wel zo uniek, dat ik moeite heb met het afscheid!
Morgen zit het er weer op, om 16 uur gaat ons vliegtuig. Gelukkig hebben we nog de hele ochtend om even nog die speciale San Francisco sfeer in te drinken!
Maar goed, na veel protest en gemor zaten we om kwart over 8 bepakt en bezakt in de auto. De Yosemite View Lodge was een goede keuze voor een hotel buiten het park. Natuurlijk hadden we liever in het park gelogeerd, maar dat was allemaal al lang vol tegen de tijd, dat ik me bedacht, dat een vakantie in Californie wel leuk zou zijn.
Onze eerste stop van de dag was Tuolumne Grove, een van de drie bossen met Sequoia bomen in Yosemite. We wilden eigenlijk naar Mariposa Grove, de grootste en bekendste, maar daar ontbrak ons de tijd voor. Tuolumne Grove is de op een na grootste en laat een stel gigantische bomen zien! Ook kun je door de tunnel tree lopen al is die sequoia al lang geleden omgevallen.
Het bos ligt op ongeveer 2500 meter hoogte en het was er flink wat koeler, dan in Yosemite Valley. De wandeling nam in zijn geheel zo'n anderhalf uur in beslag, eerst naar beneden en dan naar boven klimmen, wat voor Saskia wat te veel was (ze was ook moe na de korte nachten natuurlijk). Dus heb ik haar maar op mijn rug genomen op de terugweg.
Kai en Katja waren helemaal idolaat van een paar heel kleine grondeekhoorntjes, die helemaal niet bang van mensen waren.
En natuurlijk kwamen we ook hier weer Nederlanders tegen! Werkelijk onvoorstelbaar hoe vaak we deze vakantie die taal hebben gehoord!
Om kwart over 10 waren we terug bij de auto en besloten, dat we nog tijd hadden om de 39 mijl door de bergen naar Tuolumne Meadows te rijden. Ik wilde nl. niet in de Sierra Nevada geweest zijn, zonder bergen met sneeuw te zien.
Die kregen we al na een mijl of 10 in zicht, maar als je naar Yosemite gaat moet je gewoon de Tioga Road rijden! De vergezichten zijn adembenemend, de Redwood wouden eindeloos mooi en je komt langs het Tenaya meer, wat een prachtig bergmeer is. Als kroon op dat alles komt Tuolumne Meadows, alpenweides die op bijna 3000 meter liggen. Deze weides zijn bezaaid met bloemen en hebben uitzicht op de besneeuwde pieken van de hoge Sierra Nevada bergen.
We kwamen precies met lunchtijd aan, dus we kochten een lunch (hamburger, hot dogs of chili) bij het enige restaurantje daar. Het was een heel interessante ervaring, want de meeste mensen daar waren doorgewinterde trekkers. Mensen, die met hun tentje op de rug en een minimum aan benodigdheden dagenlang in de wildernis doorbrengen.
Op de rotsen rond de weides zagen we vele bergbeklimmers hun weg naar boven banen. Bij het restaurant zagen we ook een beestje dat op een marmot lijkt, maar ook een soort grondeekhoorn bleek te zijn. Kortom, deze stop hadden we niet willen missen!
Helaas hebben we in Yosemite geen beer gezien (hoewel ik er op onze wandelingen geen had willen tegenkomen!), maar wel een heel stel herten, ook mannetjes, een ervan gisteren in Curry Village en zeker 3 soorten eekhoorns, die wij aan de oostkust niet kennen.
Na zoveel mogelijk van al het natuurschoon om ons heen genoten te hebben (ik heb mijn teen nog in het Tenaya meer gestoken om te zien hoe koud het was), was het toch echt tijd om weer naar het westen richting de kust te rijden.
De weg terug naar San Francisco leidde ons nogmaals door de eindeloze fruitboomgaarden (er worden kersen, abrikozen, perziken, aardbeien en nog meer verkocht en verbouwd). Ook kwamen we langs een van de grootste velden met windmolens, die we ooit hadden gezien! Echt honderden windmolens boven op de heuvels!
Al mijlen voor San Francisco merkten we, dat we in Washington dan wel slecht verkeer hebben, maar dat het er hier ook om kan spannen! Gelukkig was dat drukke verkeer altijd in de tegenovergestelde richting van ons, zodat we rond 18 uur weer bij het Courtyard by Marriott Fisherman's Wharf aankwamen. Het voelde als een thuiskomst, tenslotte waren we hier pas nog, we werden ook hartelijk terug ontvangen!
We hadden al besloten nogmaals bij Neptune's te gaan eten, net als de eerste avond, dus na even opfrissen liepen we die richting op. Onderweg viel het mij op, dat er nu nog meer daklozen zaten te bedelen, dan vorige week! Een bedelaar had wel een heel bijzondere manier van geld vragen: hij verstopt zich achter een paar grote takken en probeert voorbijgangers zo te laten schrikken. Vorige week had ik hem door, maar vandaag was ik zo in gesprek, dat ik enorm schrok! Hij heeft aan ons geen geld verdiend, maar zo te zien aan zijn publiek zal hij het best goed gedaan hebben wat geld betreft.
Bij Neptune's moesten we even op een tafel wachten en keken we naar een straatartiest, die zichzelf in allerlei bochten wrong en uiteindelijk zelfs in een kleine doos. Toen die voorstelling klaar was, was de tafel er ook. We hadden prachtig uitzicht op de zonsondergang en Alcatraz.
Na het eten stopten we nogmaals bij de oorbellen winkel en kocht ik een paar "wraps", die om je oor wikkelen.
Dit blijft een fantastische stad, te koud voor mij in de zomer, maar ook wel zo uniek, dat ik moeite heb met het afscheid!
Morgen zit het er weer op, om 16 uur gaat ons vliegtuig. Gelukkig hebben we nog de hele ochtend om even nog die speciale San Francisco sfeer in te drinken!
0 Comments:
Post a Comment
<< Home