Saturday, July 03, 2004

Dag 1: Onze reis naar San Francisco, Monterey, Yosemite en omgeving

Nadat Lauren ons had afgezet op Dulles en we de koffers hadden ingecheckt (heel snel en efficient bij United Premier, want Rick heeft zoveel met ze gevlogen, dat hij die status heeft verkregen dit jaar) zagen we een ellenlange rij voor de security check! We verwachtten echt zeker een uur daarvoor te zullen moeten wachten, maar gelukkig was alles zo goed geregeld, dat we er binnen het half uur doorheen waren!

De vlucht naar San Francisco in een verlengde Boeing 757 van United Airlines verliep heel voorspoedig. Rick, Saskia en ik zaten in Economy Plus en hadden dus extra beenruimte. Kai en Katja zaten 3 rijen achter ons, omdat de emergency exit rijen achter ons waren. Gelukkig zijn ze nu oud genoeg om alleen te zitten.

De bediening was ontzettend vriendelijk. Het eten (pasta of teriyaki kip, die om 10:30 werd geserveerd!) vonden we als gewoonlijk zeer matig tot slecht, maar de kinderen vonden het tenminste lekker, dus die leden geen honger. Verder kwamen ze gedurende de 5,5 uur durende vlucht meerdere malen met de drankjes rond, wat ik echt goed vond. Dit was een van de betere ervaringen met United, het hangt er altijd maar net van af.

Om 12:30 uur San Francisco tijd landden we en begaven ons naar Hertz om onze Ford Freestar minivan met Neverlost systeem op te halen. Om bij de autoverhuurbedrijven te komen moet je in San Francisco een trein nemen. Makkelijker met al die baggage, dan de busjes op andere vliegvelden!

Het was even wachten op de van, want die bleek nog niet schoon te zijn gemaakt. We zagen meteen, dat de Freestar veel meer bergruimte heeft dan onze Windstar, het oude model. Ik kan nu dus niet wachten tot het tijd is de onze weer in te ruilen, want dat is iets wat iedere keer weer een probleem is met ons: al die baggage!

Op weg naar het hotel stopten we voor lunch bij het Delancey Street Restaurant aan het Embarcadero. Daar hadden ze een heel lekker menu en deed ik me te goed aan crabcakes met mango salsa.

Intussen was het al laat genoeg om in te checken en reden we naar het Courtyard by Marriott Fisherman's Wharf. Ik had dit hotel gekozen, omdat ze maar $10 per dag voor de parking vragen, terwijl andere hotels daar soms zelfs $40 voor vragen in San Francisco! Ook hebben ze fijne grote kamers en kan de ligging niet beter!

Na wat opfrissen op de kamer besloten we op verkenningstocht te gaan. Ik had gelezen, de Fort Point een mooie plek is om de Golden Gate Bridge van te fotograferen, dus maakten we dat onze eerste stop. Inderdaad hadden we er prachtig uitzicht, ook op Alcatraz eiland en de stad.

Na een half uurtje rondlopen reden we door op zoek naar de Seal Rocks, waar je vaak zeehonden en zeeleeuwen kan zien zonnen. Door de mooiste buurten kwamen we, regelmatig viel onze mond open van de bijzondere architectuur! Helaas vielen de rotsen tegen, we zagen er alleen honderden meeuwen op zitten, maar geen zeehond of -leeuw te bekennen. Wel hebben we een tijdje staan kijken naar de surfers in en op de golven. Vooral Katja had dat nog uren kunnen doen!

Op de terugweg reden we richting Twin Peaks, alweer door hele mooie en originele buurten. Van de Twin Peaks heb je prachtig uitzicht over de hele stad. De mistwolken vlogen net boven ons over, dat maakte het geheel een beetje mysterieus.

Eenmaal weer afgedaald de stad in kwamen we in de homo buurt terecht. San Francisco is natuurlijk bekend om zijn grote homoseksuele bevolking, maar dat er ook echt een hele buurt naar ingericht was wist ik niet. Hij is te herkennen door de regenboog vlaggen en regenbogen op de lantaarnpalen geschilderd. Overal hingen reclame affiches, die duidelijk waren afgestemd op de homoseksuele man en er liepen een heel stel stelletjes op straat. Het is misschien vreemd, dat ik er zo over schrijf, alsof het een toeristisch attraktie is, maar wij hadden nog nooit zoiets gezien.

Voor het avondeten zijn we na het parkeren van de auto naar Pier 39 aan Fisherman's Wharf gelopen. Daar zagen we het zeehonden en zeeleeuwen "ziekenhuis", waar gewonde dieren worden opgevangen. We aten bij Neptune's, een lekker visrestaurant met mooi uitzicht op het water en Alcatraz.

Na het eten liepen we nog even naar een juwelenwinkeltje met heel originele dingen ontworpen door Harry Mason. Daar zochten Katja, Saskia en ik ieder een paar oorbellen uit.

Inmiddels was het voor ons gevoel middernacht en vielen we om van vermoeidheid. Dus gauw naar bed! En nu merk ik mijn jet lag, want ik ben om 7 uur klaarwakker!

0 Comments:

Post a Comment

<< Home