Dag 7: Yosemite National Park
Overal ontmoet je Nederlanders! Dat was onze indruk na vandaag in Yosemite National Park. We hoorden tenminste 5 families Nederlands praten en raakten in gesprek met een Nederlandse jongen, die de zonsondergang bij El Capitan aan het fotograferen was. Hij reisde hier 2,5 maanden rond en het was leuk even flink Nederlands te kletsen. Dat is het verschil tussen de Nederlanders hier op vakantie en ons: zij hebben geen behoefte aan andere Nederlanders, wij pikken de taal meteen op uit een groep, omdat we er gewoonlijk zo weinig mee in aanraking komen.
Ik werd vanochtend om half zeven wakker. Na nog even doezelen besloot ik mijn oefeningen te gaan doen en om 7 uur wekte ik het hele gezin, want we hadden een druk programma, deze ene volle dag in Yosemite!
Na snel een paar donuts en wat sap in de kamer genuttigd te hebben als ontbijt, zaten we al voor 8 uur in de auto op weg naar het park. Gisteravond hadden we er goed over gelezen en we wisten welke dingen we echt wilden zien.
Als eerste stopten we bij de Yosemite Falls en liepen naar de bodem daarvan. Het was mooi, maar helaas was er geen pad naar boven en Rick wilde vooral heel graag eens flink klimmen.
We parkeerden de auto bij Yosemite Village en, na wat proviand te hebben ingeslagen bij de winkel daar, liepen naar de pendelbus stop bij het Visitor’s Center. Deze bus reed ons naar “Happy Isles” waar we het pad naar Vernal Falls opgingen. Dit was een steil pad, wat na ongeveer 1 kilometer op een brug uitkwam, die uitzicht verleende over Vernal Falls.
Het uitzicht was mooi, maar wij wilden boven naar de top van de waterval. Dit pad heet “Mist Trail”, omdat de waterval zo hard naar beneden komt, dat je van de mist ervan nat wordt. Je kunt op dat deel van het pad ook geen foto’s maken, want dat zou je camera kapot maken.
Gelukkig waren er nog genoeg plekken, waar we prachtige foto’s met regenbogen konden maken. Het hele pad was flink steil en wij waren vooral trots op 8 jarige Saskia, die enthousiast naar boven rende.
Eenmaal boven vonden we de “emerald pool”, waar je weliswaar niet mocht zwemmen (tot teleurstelling van de kinderen), maar wel lekker pootje kon baden. We brachten er een kwartiertje door, maar wilden toen weer naar beneden, want het pad werd flink druk.
De klim naar boven kostte ons 2 uur en terug naar beneden net iets meer dan een uur. Maar oh, wat was het de moeite waard!! De waterval is een sprookje! Overal regenbogen, hij klatert naar beneden, het is in een woord prachtig, adembenemend. De "trap" die je naar boven neemt (en later weer moet afdalen) is dat echter ook, Katja en ik stonden duizend angsten uit!
Het was inmiddels 1 uur en we hadden honger. We besloten bij het Visitor’s Center in het pizza restaurant te gaan eten. Ze hadden echt lekkere pizza, moet ik zeggen!
De kinderen en Rick haalden vervolgens een ijsje en toen zochten we de auto weer op.
Rick en ik wilden op de verschillende foto plaatsen stoppen en fotograferen en filmen. De kinderen vonden dat prima, want die waren best moe van de lange wandeling. Alleen Kai wilde ook foto’s maken en klom de hele tijd de auto uit om mee te fotograferen.
Om 4 uur besloten we van de rivier te gaan genieten en vonden een plekje, waar de kinderen erin konden gaan. Ik heb wel aan de kant liggen zonnen, maar na een paar passen was ik tot mijn botten verkleumd in dat koude water! Kai liep helemaal naar de overkant en uiteindelijk Rick en Saskia ook. Hoe druk dit park ook is, wij vonden een plekje helemaal voor ons alleen. Dat is wat ik zo fantastisch vind hier in de VS: er is altijd wel een afgelegen plekje te vinden! Bij een bezoek aan Yosemite moet je zeker een zwempartij in de rivier incalculeren. Het was een unieke ervaring.
Het moet gezegd, dat dit een van de mooiste natuurgebieden is, die wij ooit gezien hebben. Het overtreft voor mij Zion National Park. Dit is zulk rauw natuurschoon en zo overweldigend mooi!
Honderden foto’s verder stopten we bij Curry Village om een drankje te kopen en wat rond te kijken. Hier kun je kennelijk tenten huren, want er stonden honderden witte tentjes.
Op de terugweg naar het hotel stopten we bij “Valley View”, waar we ook de Nederlandse fotograaf tegenkwamen. Dit is een sprookjesachtig uitzicht over het Yosemite dal.
Moe van de verschrikkelijk lange dag reden we terug naar het hotel en na ons verkleed te hebben, aten we bij hetzelfde restaurant als gisteravond. Dit keer was de zalm heerlijk bereid! Ook hier hoorden we weer Nederlands achter ons. Wat een reislustig volkje is het toch! Ik hoorde ook wel wat Frans, Italiaans en Duits, maar lang niet zoveel!
Rick heeft de kinderen nog even mee naar het zwembad genomen, maar daarna is het slapen geblazen, want morgen is het weer heel vroeg dag.
Ik werd vanochtend om half zeven wakker. Na nog even doezelen besloot ik mijn oefeningen te gaan doen en om 7 uur wekte ik het hele gezin, want we hadden een druk programma, deze ene volle dag in Yosemite!
Na snel een paar donuts en wat sap in de kamer genuttigd te hebben als ontbijt, zaten we al voor 8 uur in de auto op weg naar het park. Gisteravond hadden we er goed over gelezen en we wisten welke dingen we echt wilden zien.
Als eerste stopten we bij de Yosemite Falls en liepen naar de bodem daarvan. Het was mooi, maar helaas was er geen pad naar boven en Rick wilde vooral heel graag eens flink klimmen.
We parkeerden de auto bij Yosemite Village en, na wat proviand te hebben ingeslagen bij de winkel daar, liepen naar de pendelbus stop bij het Visitor’s Center. Deze bus reed ons naar “Happy Isles” waar we het pad naar Vernal Falls opgingen. Dit was een steil pad, wat na ongeveer 1 kilometer op een brug uitkwam, die uitzicht verleende over Vernal Falls.
Het uitzicht was mooi, maar wij wilden boven naar de top van de waterval. Dit pad heet “Mist Trail”, omdat de waterval zo hard naar beneden komt, dat je van de mist ervan nat wordt. Je kunt op dat deel van het pad ook geen foto’s maken, want dat zou je camera kapot maken.
Gelukkig waren er nog genoeg plekken, waar we prachtige foto’s met regenbogen konden maken. Het hele pad was flink steil en wij waren vooral trots op 8 jarige Saskia, die enthousiast naar boven rende.
Eenmaal boven vonden we de “emerald pool”, waar je weliswaar niet mocht zwemmen (tot teleurstelling van de kinderen), maar wel lekker pootje kon baden. We brachten er een kwartiertje door, maar wilden toen weer naar beneden, want het pad werd flink druk.
De klim naar boven kostte ons 2 uur en terug naar beneden net iets meer dan een uur. Maar oh, wat was het de moeite waard!! De waterval is een sprookje! Overal regenbogen, hij klatert naar beneden, het is in een woord prachtig, adembenemend. De "trap" die je naar boven neemt (en later weer moet afdalen) is dat echter ook, Katja en ik stonden duizend angsten uit!
Het was inmiddels 1 uur en we hadden honger. We besloten bij het Visitor’s Center in het pizza restaurant te gaan eten. Ze hadden echt lekkere pizza, moet ik zeggen!
De kinderen en Rick haalden vervolgens een ijsje en toen zochten we de auto weer op.
Rick en ik wilden op de verschillende foto plaatsen stoppen en fotograferen en filmen. De kinderen vonden dat prima, want die waren best moe van de lange wandeling. Alleen Kai wilde ook foto’s maken en klom de hele tijd de auto uit om mee te fotograferen.
Om 4 uur besloten we van de rivier te gaan genieten en vonden een plekje, waar de kinderen erin konden gaan. Ik heb wel aan de kant liggen zonnen, maar na een paar passen was ik tot mijn botten verkleumd in dat koude water! Kai liep helemaal naar de overkant en uiteindelijk Rick en Saskia ook. Hoe druk dit park ook is, wij vonden een plekje helemaal voor ons alleen. Dat is wat ik zo fantastisch vind hier in de VS: er is altijd wel een afgelegen plekje te vinden! Bij een bezoek aan Yosemite moet je zeker een zwempartij in de rivier incalculeren. Het was een unieke ervaring.
Het moet gezegd, dat dit een van de mooiste natuurgebieden is, die wij ooit gezien hebben. Het overtreft voor mij Zion National Park. Dit is zulk rauw natuurschoon en zo overweldigend mooi!
Honderden foto’s verder stopten we bij Curry Village om een drankje te kopen en wat rond te kijken. Hier kun je kennelijk tenten huren, want er stonden honderden witte tentjes.
Op de terugweg naar het hotel stopten we bij “Valley View”, waar we ook de Nederlandse fotograaf tegenkwamen. Dit is een sprookjesachtig uitzicht over het Yosemite dal.
Moe van de verschrikkelijk lange dag reden we terug naar het hotel en na ons verkleed te hebben, aten we bij hetzelfde restaurant als gisteravond. Dit keer was de zalm heerlijk bereid! Ook hier hoorden we weer Nederlands achter ons. Wat een reislustig volkje is het toch! Ik hoorde ook wel wat Frans, Italiaans en Duits, maar lang niet zoveel!
Rick heeft de kinderen nog even mee naar het zwembad genomen, maar daarna is het slapen geblazen, want morgen is het weer heel vroeg dag.
1 Comments:
Hoi Wendy,
Je gaat daar prima zitten! Echt temidden van alles. Zorg, dat je het mist trail naar Vernal Falls doet. En toen wij bij Curry Village de parkeerplaats opreden liep er een groot hert verdwaald rond.
Veel plezier!
Post a Comment
<< Home